Heeft mijn kind dyslexie? De uitslag van de dyslexietest gaf het antwoord

Dyslexie, inmiddels zijn wij er bekend mee. Mijn oudste zoon kreeg de diagnose pas op het voortgezet onderwijs. Toen ik het vermoeden kreeg dat ook mijn tweede zoon wel eens dyslexie kon hebben, drong ik aan op een dyslexietest. Helaas heeft het heel wat tijd en moeite gekost voor wij eindelijk groen licht kregen om hem te kunnen laten testen op dyslexie. Sinds de gemeente de test en de uitvoering hiervan voor zijn rekening neemt, lijkt het wel of het lastiger is dan ooit om dit voor elkaar te krijgen. Na jaren is het ons dan toch vorig jaar gelukt.

Heeft mijn kind dyslexie?

Mijn oudste zoon is inmiddels 16 jaar. Net voor hij 13 werd, kreeg hij pas de diagnose dyslexie. Al jaren had ik een vermoeden dat hij dit had. Nog steeds heb ik er spijt van dat ik toen niet meer heb aangedrongen op een test. Dan was de diagnose eerder gesteld en had hij een behandeling voor dyslexie kunnen krijgen. Doordat wij het zo laat wisten, had hij bovendien een hele slechte start op het voortgezet onderwijs. Dit had zo anders gekund als we het eerder hadden geweten.

In groep 3 begonnen de problemen destijds. Na de kleuterschool maken kinderen een vliegende start in groep 3. In slechts een paar maanden tijd leert een kind lezen. Een prachtige ontwikkeling. Helaas verliep het voor mijn zoon vrij moeizaam. Nog voor de herfstvakantie had ik al een gesprek met zijn twee juffen. Het ging niet zo goed. Mijn zoon had erg veel moeite met lezen. Na dit gesprek stond ik weer buiten met allerlei boekjes en stencils met woorden die ik thuis met hem moest oefenen. Na de herfstvakantie was er een heel behandelplan voor hem opgesteld. Kilometers maken met lezen, dat was wat er moest gebeuren volgens de juf. Dan zou het vast wel goed komen.

“Zou het dyslexie kunnen zijn?”, Vroeg ik op een gegeven moment aan de juf. Ik wist zelf niet echt wat dat precies inhield. Ja, “iets” met niet goed kunnen lezen. Maar het was wel het eerste wat in mij opkwam. Hoe wij thuis ook oefenden, het lezen ging nog steeds niet goed. Volgens de juf was er nog weinig over te zeggen. Een kind moest ook de kans kunnen krijgen om zich te ontwikkelen. Dus hij moest gewoon blijven oefenen. Achteraf zo sneu. Je oefent je een slag in de rondte maar toch blijf je achter. Erg frustrerend.

Wat is Dyslexie? Dyslexie betekent heel letterlijk: het niet kunnen lezen. Bij personen met dyslexie gaat het lezen, spellen en soms zelfs ook het schrijven, erg moeizaam. In onderstaand filmpje kun je meekijken door de ogen van iemand met dyslexie.

Basisschoolperiode

De hele basisschoolperiode bleef het lezen een probleem. Elk schooljaar werd er wel weer een nieuw behandelplan door de desbetreffende meester of juf opgesteld. Van streeplezen, lezen met alleen de meester of juf, lezen in een constructiegroepje, niks leek te werken. Op de DMT toets bleef hij slecht scoren. Verschillende keren gaf ik aan of het dan toch misschien dyslexie zou kunnen zijn. Acheraf toch raar dat geen enkele leraar of lerares dit vermoeden met mij deelde. Regelmatig werd het geschoven op zijn karakter. Mijn zoon zou te makkelijk zijn. We moesten gewoon doorgaan met kilometers maken. Kortom: lezen, lezen en nog eens lezen. En dat mijn zoon door de jaren heen ergens een hekel aan had gekregen, dan was dat wel lezen.

Aan het einde van groep 8 wist ik het gewoon zeker: mijn zoon had dyslexie. Hij had de cito toetsen erg slecht gemaakt. Tijdens de week dat de cito toetsen gemaakt moesten worden, was hij er letterlijk ziek van. Ik dacht eerst dat het met de spanning te maken had. Maar achteraf was het gewoon de combinatie van spanning met dyslexie. Als je al moeite met lezen hebt en je moet al die lappen tekst doorlezen en daarna nog de vragen maken…. Hij kreeg er hoofdpijn van en niet zo’n beetje. Het leek wel migraine. Gelukkig dat de uitslag van de citotoetsen niet alleen het niveau van het voortgezet onderwijs bepaalde. Bij het keuze gesprek zei de leraar nog dat als onze zoon dyslexie zou hebben, het in de eerste klas van het VO wel getest zou worden.

Brugklas

De leraar kreeg gelijk. In de brugklas is mijn zoon getest. Na een slechte start, kregen we dan eindelijk in December 2014 de uitslag. Deze was niet verrassend: Dyslexie was de uitslag van het dyslexie onderzoek. Een zeer ernstige vorm. Eindelijk hadden we dan de bevestiging en werd er een dyslexieverklaring afgegeven. Vanaf dat moment is hij door de jaren heen erg goed begeleid door de school. Inmiddels zit mijn zoon nu in de vierde klas en kan hij bijna examen doen. Dyslexie zal hij altijd blijven houden. Dat is niet iets wat overgaat. Ik ben in ieder geval ontzettend trots op hem, hoe het nu met hem gaat en wat voor sprongen hij heeft gemaakt de afgelopen jaren.

Voor de tweede keer

Inmiddels zat mijn tweede zoon ook al op de basisschool. In groep 3 begonnen de problemen ook bij hem met het lezen. Op het moment van de uitslag van mijn oudste zoon, zat mijn tweede zoon al in groep 4. Omdat ik zoveel overeenkomsten tussen hun beiden zag, kon het niet anders dan dat hij ook dyslexie had. Op dat moment ben ik ermee aan de slag gegaan om te zorgen dat hij ook getest zou worden. Wat er ook zou gebeuren ik stond erop dat dit nog op de basisschool zou gebeuren.

Jaren wachten op de dyslexietest

Helaas heeft het nog jaren geduurd voordat hij eindelijk getest is. De gemeente is sinds 2015 verantwoordelijk voor de uitvoering van deze testen. Op een of andere manier zijn de voorwaarden waar je aan moet voldoen, heel wat aangescherpt. Zo is de eerste aanvraag van ons afgewezen. Toch ben ik doorgegaan en met succes. Na heel wat wachten, tegenslagen, weer wachten, kregen we in Maart 2017 (hij zat toen in groep 6) toch eindelijk groen licht. De test werd afgenomen en na een maand wachten, werd ik ergens in Juni gebeld met de uitslag. Ook mijn tweede zoon bleek een ernstige vorm van dyslexie te hebben.

Dyslexietraining

Na de zomervakantie kon mijn zoontje starten met de dyslexiebehandeling. Omdat hij een ernstige vorm van dyslexie heeft, wordt deze behandeling volledig vergoed. In totaal had hij recht op 60 behandelingen. Begin Februari had hij er 20 behandelingen op zitten. Tijd om te evalueren. In die vijf maanden is hij zo ontzettend goed vooruit gegaan. Alleen het rapport liet al geweldige cijfers zien. Op spelling had hij een 9,5!

Ik heb nog nooit zo’n trots kind gezien. Geweldig wat dat met zijn zelfvertrouwen doet. De orthopedagoog was vol lof over hem. Over hoe hij zijn best deed en dat het zo’n harde werker is. Ze zei:

Deze kinderen maken dat mijn werk zo mooi is.

Als ik na dat gesprek, de school uit loop, voel ik mij zo trots. De woorden galmen na in mijn hoofd. Dat kind is toch maar mooi mijn zoon.

Inmiddels is hij begonnen aan de volgende 20 behandelingen. Als het zo goed blijft doorgaan hoeven we de 60 behandelingen niet vol te maken.

Vroeger noemden ze dyslexie een handicap, nu noemen ze het een talent wat je moet leren ontwikkelen.

Dyslexie zal hij altijd houden. Maar door de dyslexie behandeling heeft mijn zoon straks wel een goede start op het voortgezet onderwijs. Jammer dat zijn broer deze behandeling destijds niet heeft gehad.

Boekentips voor kinderen met dyslexie

Tot slot nog een boekentip. Mijn oudste zoon had een hele hekel aan lezen. De enigste boeken wat hij wel erg leuk vond dat waren de boeken van: het leven van een loser. Deze boeken zijn heel makkelijk te lezen door kinderen met dyslexie. Inmiddels zijn er al heel wat meer titels bijgekomen.