Een baby van 9 maanden. 9 maanden op, negen maanden af.

Een baby van 9 maanden, tijd om terug te blikken

Nu het nieuwe jaar is begonnen, lijkt de eerste verjaardag van Rico ineens wel heel dichtbij. Terwijl we op dit moment een baby van 9 maanden hebben, was ik een jaar geleden nog zwanger en wat voelde ik mij ziek. Ook toen destijds het nieuwe jaar was begonnen, leek April wat meer in zicht te komen. Ik telde de dagen af en hoopte dat het snel 19 April zou zijn, de uitgerekende datum. Nu is het andersom. Het mag van mij wel iets langzamer gaan. Nog 3 maanden want dan is het al zover. Rico is nu namelijk 9 maanden.

Het lijkt nog maar zo kort geleden dat hij was geboren. Officieel is hij natuurlijk nog steeds een baby. Maar dat kleine, hulpeloze babytje is hij allang niet meer. Een baby van 9 maanden is namelijk al een heel mini mensje. Tijd om terug te blikken over de afgelopen periode.

Binnenkort mee op de fiets

Inmiddels kan meneer zitten. Dat is ook wat hij het liefste doet. Hem alleen op het speelkleed laten zitten vertrouw ik nog niet. Het zal vast niet lang meer duren dat hij steviger zit. Nu hij kan zitten mag hij ook mee op de fiets. Dat is iets waar ik zo naar uitkijk! Ik heb al een fietszitje besteld. Als het weer straks ook wat mooier wordt, kunnen we er samen op uit.

Ontwikkeling

Inmiddels hebben we de nodige spullen alweer op kunnen ruimen. De wieg, de kinderwagenbak en al die hele kleine kleertjes. De ontwikkeling gaat razendsnel. Het enigste wat opviel was dat Rico al een hele tijd niet meer rolde. Met 3 á 4 maanden begon hij hier namelijk wel mee. En dat ging ook heel goed. Op een gegeven moment is dat dus gestopt. In mijn vorige blogs kon je lezen dat Rico inmiddels twee keer een epileptische aanval heeft gehad. Hier zou een verband tussen kunnen zijn. Het komt vaker voor dat de ontwikkeling van een baby (tijdelijk) stil kan komen te staan bij epilepsie. In ieder geval heb ik hem niet meer zien omrollen na die eerste aanval in Oktober tot afgelopen eerste kerstdag. Zo plotseling dat het rollen was gestopt, zo plotseling rolde Rico ineens weer om. Een prachtig moment.

Karakter

Het karakter zou ook mee kunnen spelen. Rico is namelijk erg makkelijk en best wel lui. Hij lijkt qua karakter het meeste op mijn oudste zoon van inmiddels 16 jaar. Die was (en is nog steeds) heel erg makkelijk. Als baby zie ik op dit moment tussen hen veel overeenkomsten.

Borstvoeding

Rico krijgt nog steeds borstvoeding. Hier ben ik best trots op. Ik geniet hier erg van en denk er ook nog niet over om te stoppen. We zien wel waar het schip strand. Tot 6 maanden gaf ik volledig borstvoeding. Vanaf dat Rico 6 maanden is, zijn we begonnen met groente, fruit en brood. Dit gaat erg goed. Hij wil alles wel proberen en lust ook best veel. Deze week heeft hij voor het eerst een half gekookt ei gehad.

9 maanden op, 9 maanden af

Met mij gaat het ook erg goed. Ze zeggen wel eens van ‘9 maanden op, 9 maanden af’. Dit betekent dat je net zoveel tijd nodig hebt om te “ontzwangeren” als dat je zwanger bent geweest. Eigenlijk is dit ook wel logisch. Waarom zou je ook meteen van jezelf verwachten dat je binnen een aantal weken na de zwangerschap weer zo bent als voor de zwangerschap? In ieder geval zou je je lichaam ook echt de tijd moeten geven om te ontzwangeren. Ook heb ik de afgelopen 9 maanden enorm genoten van Rico en mijn gezin. De tijd gaat al zo snel en die speciale babytijd komt nooit weer terug.

Ook zijn er zorgen

Ondanks dat ik enorm geniet, zijn er ook zorgen. Zorgen om Rico. We weten namelijk nog steeds niet of hij wel of niet epilepsie heeft. Net voor de kerstdagen heeft hij een EEG gehad. We wachten nog steeds op de uitslag. Ook zullen er nog onderzoeken volgen om dingen aan te kunnen tonen of uit te kunnen sluiten. Hoewel het nu erg goed gaat met Rico, is er elke dag, bewust en onbewust, wel een stukje angst aanwezig bij mij. Het is alweer een maand geleden dat hij een aanval heeft gehad maar toch ben ik bang dat hij er weer eentje krijgt.

B12 tekort

Tijdens de zwangerschap werd er ontdekt dat ik een vitamine b12 tekort had. Ik kon meteen beginnen met injecties. Eerst 2 maal in de week. Daarna werd dat wekelijks en toen twee wekelijks. Op dit moment krijg ik 1 keer per drie weken een injectie. Dan ben ik er ook wel echt aan toe. Als er meer tijd tussen de injecties zit, krijg ik weer last van klachten. Er zijn namelijk periodes dat je lichaam meer vitamine b12 verbruikt en dus ook nodig heeft. Dit is oa in periodes met stress, tijdens de zwangerschap en als je borstvoeding geeft. Waarschijnlijk zal ik dus ook pas verder af kunnen bouwen met de injecties als ik geen borstvoeding meer geef.