Het is voorbij! Het eerste jaar van mijn baby zit erop. Mijn kind is nu officieel geen baby meer. Vandaag vieren wij Rico zijn eerste verjaardag.
Een dag waarop het natuurlijk feest is maar ook een dag met een ietwat ‘dubbel’ gevoel. Zo’n eerste verjaardag is ook best wel even slikken. Althans voor mij wel. Dit is namelijk ook een dag waarop je meer dan ooit beseft dat die babytijd dan toch echt voorbij is. Een soort van afscheid. Die babytijd waar ik zo naar uit keek. Die tijd is nu voorbij en zal nooit weer terugkomen. Het is 7 April, de dag waarop wij Rico zijn eerste verjaardag vieren. En wat is dat jaar snel voorbij gegegaan. Tijd voor een terugblik op dat eerste jaar.
Het eerste jaar van mijn baby: Een jaar geleden
Het was vrijdag 7 April 2017. Op dat moment was 38.2 weken zwanger. Mijn kinderen hebben allemaal ‘iets’ met een 7 in hun geboortedatum. Ook zijn de meesten op een vrijdag geboren. De enigste 7 op een vrijdag was dus 7 April 2017. Een paar dagen daarvoor bedacht ik dat het toch wel heel grappig zou zijn als ik dan op die dag zou bevallen. Maar al mijn kinderen waren ook rond de 40ste week geboren, dus ik ging er maar niet van uit dat ik ook wel eens eerder zou kunnen bevallen.
In de vroege ochtend
Die vrijdag werd ik heel vroeg wakker door kramp in mijn buik. De wekkerradio gaf 3.47 aan. Die tijd vergeet ik nooit meer. Ik wist het meteen: de bevalling was begonnen! En ik had gelijk. Het was zover. De bevalling verliep supervlot want 2,5 uur later om 6.20 werd ons vierde kindje, Rico genaamd, geboren. Thuis, voor de vierde keer, precies zo als ik het graag gewild had. De andere jongens hadden niks van alles meegekregen en dat was een hele verrassing toen ze van bed afkwamen en hun kleine broertje zagen.
De kraamweek
De kraamweek verliep voorspoedig. Na de zware zwangerschap voelde ik mij al heel snel beter. Het herstel verliep zo goed en al vrij snel voelde ik mij weer erg goed. Ik kon alles weer eten, mijn smaak was weer terug. Om de kraamweek bij te houden, schreef ik elke dag een stukje op mijn blog. Ik zat op een grote, blauwe wolk.
De periode erna
Ook de periode erna was het genieten. Het was lang geleden dat ik mij zo intens gelukkig had gevoeld. Mijn gezin, mijn kids, dat was waar het om draaide. Dat was (en is nog steeds) het allerbelangrijkste. Rico is echt een verrijking in ons gezin. Wat een rijkdom om moeder te mogen zijn van vier geweldige jongens.
Zorgen tijdens het eerste jaar met baby
Helaas waren er ook zorgen. Toen Rico een half jaar was, kreeg hij zomaar vanuit het niets een epileptische aanval. We wisten toen nog niet wat het was. Ik weet nog dat ik nog nooit zo bang ben geweest om een kind te verliezen. Het besef dat alles zomaar ineens kan veranderen. Hoe kwetsbaar het leven eigenlijk is. De periode die volgde, bracht ook veel onzekerheid met zich mee. Telkens als het goed leek te gaan en ik weer wat vertrouwen had opgebouwd, kreeg hij weer een nieuwe aanval. En zo ging dat door het afgelopen half jaar.
Onderzoeken en weer wachten
Telkens waren er weer nieuwe of afspraken in het ziekenhuis, daarna was het weer afwachten. Afwachten wat er ging gebeuren, afwachten wat de uitslagen waren. Dat afwachten gaat, tot op de dag van vandaag nog steeds door. Toch ben ik steeds blijven genieten. Genieten van Rico, van de babytijd.
De afgelopen maanden ging het met Rico ook erg goed. Wel was hij constant verkouden maar de aanvallen bleven weg. Ik had ook zo de hoop dat de aanvallen weg zouden blijven. Toen de tussentermijn van bijna 2 maanden was verstreken, was ik dan ook ontzettend blij. Helaas was het maar van korte duur. Gisteren kreeg Rico weer een epileptische aanval. Net toen alles zo goed leek te gaan. Op zulke momenten zakt de moed mij even in de schoenen en voelt alles weer zo onzeker. Maar er lang in blijven hangen, dat wil ik niet. Het eerste jaar van Rico is voorbij en vandaag is het feest. Vandaag vieren wij Rico zijn verjaardag.
Het eerste jaar van mijn baby is voorbij
Mijn baby is dus geen baby meer. We sluiten het eerste jaar af met zijn verjaardag. Vanaf vandaag hebben we een dreumes in huis. Ook op deze periode verheug ik mij enorm. De eerste stapjes, het praten, mee op de fiets. Ik hoop dat ik dit jaar weer net zo kan genieten van Rico als dat ik het afgelopen jaar heb gedaan.
Ondanks dat hij nu geen baby meer is, lijkt Rico nog wel heel erg baby achtig. Zo heeft hij nog maar heel weinig haartjes en is hij nog tandloos. Ook qua ontwikkeling is hij niet supersnel. Maar dat maakt het ook wel weer leuk, het komt vanzelf. En ik geef nog steeds borstvoeding. Hier hoop ik ook nog even mee door te gaan. Toch nog even tijd voor ons samen.