Met een spugende baby naar de osteopaat

Spugende baby

Ik heb mijzelf tijdens de zwangerschap een slag in de rondte gespuugd om over het opkomende maagzuur maar te zwijgen. Dit was allesbehalve leuk. Hoe moest dit zijn voor een spugende baby? Een mondje teruggeven, zoals ze dat zo mooi zeggen, is voor een baby heel normaal. Het wordt alleen wat anders als het spugen de hele dag door gaat. Dus niet alleen na een voeding. Ik wilde eerst even afwachten. Het schijnt, volgens het consultatiebureau, vanaf 3 maanden beter te kunnen worden. Dit heeft te maken met het maagklepje die zich dan zou gaan sluiten.

En toen was ik er klaar mee

Voor de zoveelste keer zaten mijn baby en ik beide onder de spuug. Dit kon toch niet goed zijn… Voor mij was het al vervelend maar hoe was dit dan wel niet voor Rico? Constant een slab om moeten hebben, opkomend maagzuur wat weggeslikt werd. Geen spuugdoekjes maar gastendoekjes altijd binnen handbereik moeten hebben. De hele dag door steeds schone kleren aan moeten trekken, zowel voor Rico als voor mezelf. Nee, dit kon zo niet langer.

Ik schoof het eerst maar vooruit. Als hij eerst maar 3 maanden is. Om daarna te denken dat het vast na 3,5 maanden wel beter zou gaan….

Maar het werd niet beter, integendeel, het werd alleen maar erger. Tot dus die bewuste dag dat ik er helemaal klaar mee was en niet langer wilde wachten op het moment dat het misschien wel beter zou gaan.

Hetzelfde patroon

Ik herkende dit maar al te goed. Mijn inmiddels 5-jarige zoon was ook een spugende baby. Destijds hebben we van alles geprobeerd. Eerst dus wachten tot die 3 maanden, daarna gingen we over op Johannesbroodpitmeel. Maar omdat ik toen ook borstvoeding gaf, was het een heel gedoe om daar de johannesbroodpitmeel mee te mengen. Eerst moest ik dus een voeding afkolven om daarna het Johannesbroodpitmeel toe te voegen. Alleen dit wou niet binden. Dit heeft met enzymen te maken. Ik weet nog dat ik het toen met een paar theelepeltjes water moest mengen om er een papje van te maken en dit mijn zoontje voor de voeding geven. Helaas, Johannesbroodpitmeel werkte bij ons niet tegen het spugen.

Fruit en groentehapjes

Op advies van het consultatiebureau zouden fruit en groente hapjes vast helpen. Dit was vaster dan melk. Rond de 5 maanden begon ik dus met hapjes. Helaas… Ook dit hielp niet. Vooral het fruit was een drama. De inhoud van een potje fruit kwam er sneller weer uit dan dat hij het op kon eten. Eigenlijk ook wel logisch. Fruit is zo zuur en dit zorgde natuurlijk voor nog meer maagzuur. Ook stukjes fruit geven, volgens de rapley methode, werkte niet.

De volgende stap werd de huisarts. Hier kreeg mijn zoontje maagzuurremmers voorgeschreven. We moesten het een paar weken aankijken of het zou werken. Maar ook dit schoot niet op. Het spugen bleef. Ondertussen was hij inmiddels al bijna 7 maanden en nog steeds hadden we geen oplossing. We werden doorgestuurd naar de kinderarts. We hadden beter niet kunnen gaan. Het was één grote ergernis. De kinderarts kon niets vinden. Omdat het gewicht van onze spugende baby nog binnen de gemiddelde zat, kon de kinderarts verder niks doen. Op dat moment begon hij maar te gissen. Het zou dan wel aan de borstvoeding liggen, ik moest dan maar minderen, ik moest niet meer voeden op verzoek, enz, enz. Daarmee was het afgedaan en werd ik doorverwezen naar de diëtiste en eventueel kon ik daarna nog naar de logopediste. De diëtiste kon verder niks voor mij betekenen. Dus al met al waren we geen stap verder gekomen. Eigenlijk zat ik er op dat moment zelf ook doorheen want wat konden we nu nog doen?

Osteopaat

Via via had ik al verhalen gehoord over de osteopaat. Hier zouden spugende baby’s ook baat bij kunnen hebben. Enerzijds vond ik het ook wel spannend om daarheen te gaan. Maar aan de andere kant: ‘baat het niet dan schaadt het niet’. Inmiddels was ons zoontje al zo’n 8,5 maanden. Ik maakte een afspraak bij een osteopaat waar ik veel positieve verhalen over gehoord en gelezen had. Met 9,5 maanden, na twee behandelingen, was het spugen helemaal voorbij. Ik had een heel ander kind. Hadden we dit maar eerder gedaan.

Bij Rico zag ik meteen hetzelfde patroon. Dus ditmaal hebben we niet weer die hele lange weg afgelegd maar meteen een afspraak bij de osteopaat gemaakt. We konden al vrij snel terecht bij Osteovitaal in Ureterp.

Hoe gaat het nu?

We zijn nu een maand verder sinds de laatste behandeling. Rico heeft ook twee behandelingen gehad. Na de eerste behandeling werd het spugen eerst erger. Eigenlijk een teken dat de behandeling aanslaat. Daarna werd het geleidelijk minder. Nu, na de tweede behandeling, gaat het hartstikke goed. De slabben zijn niet meer nodig. Hij spuugt soms alleen nog net na een voeding. Dat komt meer omdat hij meestal net iets meer drinkt dan hij kan hebben. Ik ben zo blij dat we nu van het spugen af zijn, ditmaal zonder afwachten en van alles maar proberen.

Geef een reactie