Baby van zes maanden
Vandaag is het een dag met allemaal mijlpalen. Maar liefst 4 mijlpaalkaarten kon ik vandaag gebruiken. Eigenlijk is het vandaag ook een beetje feest. Rico is vandaag een half jaar. Naast dat dat een heugelijk feit is, is het vooral ook voor mij een ‘slik’ momentje. Want wat gaat de tijd toch snel. De dag van zijn geboorte lijkt al weer zo ver weg en de dag naar zijn eerste verjaardag lijkt ineens heel dichtbij. Maar we zitten er dus precies middenin. Een half jaar geleden leek dit moment nog zo ver weg. Ik zou gaan genieten van die eerste echte babytijd, mijn gezin, van mijn verlof, van de zomer en van de vakantie. En dat heb ik ook gedaan maar op een of andere manier glipt de tijd er zo met je vandoor en heb je ineens een baby van zes maanden.
Een jaar geleden
De laatste tijd denk ik ook regelmatig terug aan een jaar geleden. De tijd dat ik net zwanger was. Een vreselijke tijd en eigenlijk wil ik er niet te vaak aan denken. Wat heb ik mij ziek gevoeld. Ik kon alleen maar aftellen naar April, de dagen gingen zo traag voorbij. En ineens, na 7 April, lijkt alles weer in een stroomversnelling te zitten.
Borstvoeding
Tijdens de zwangerschap liet mijn lichaam mij zo in de steek. Ik heb daar zo nu en dan nog best wel moeite mee. Ik besloot om Rico borstvoeding te gaan geven. En met succes. Het vertrouwen in mijn lichaam is weer hersteld want vandaag bereiken we ook hiervoor een mijlpaal: namelijk een half jaar borstvoeding! En ik ben stiekem heel erg trots dat ik mijn baby van zes maanden nog steeds borstvoeding geef. We gaan hier ook mee door. Net zo lang tot het niet meer lukt of tot Rico er genoeg van heeft. We zullen het zien.
Het eerste hapje
En meteen brengt mij dat bij de volgende mijlpaal: het eerste groentehapje! Rico heeft een half jaar borstvoeding gehad. Nu is het dan ook echt tijd voor de eerste hapjes. Ik begon vandaag met de groentehap. Wortels stonden er op het programma. Verse wortels heb ik gestoomd in de babycook daarna heb ik ze nog iets gepureerd met een beetje afgekolfde melk. Dat eerste hapje levert altijd hele leuke foto’s op.
De kinderwagen
Nieuwe mijlpalen zijn geweldig maar het betekend ook dat tal van deze eerste keren worden opgevolgd door allerlei laatste keren. En met die laatste keren heb ik zo nu en dan best wel moeite. De eerste kleine pakjes zijn te klein, de wieg staat er grotendeels verlaten bij in de kamer en nog maar heel even dan is ook de kinderwagenbak echt te klein. Ik had sowieso niet verwacht dat hij met 6 maanden hier nog in zou passen maar hij past er nog steeds in. Dus nog heel even genieten met de kinderwagen.
Stop de tijd! Schiet er regelmatig door mijn gedachten. Dat kleine mannetje wordt veel te snel groot… Wat zou het fijn zijn om de tijd even stil te laten zetten.
Keek ik mijn oudste zoon, bij wijze van, nog groot. Nu is het juist het tegenovergestelde. Bij mijn eerste was het ook heel anders. Alles was nog nieuw. Naar elke nieuwe fase keek ik enorm uit. Van het één weer door naar het ander. Alles was leuk en naar alles was ik benieuwd. Voor het eerst mee op de fiets, de eerste woordjes, de eerste stapjes. Geweldig om dit van zo dichtbij mee te mogen maken. Intens heb ik daar van genoten. Alleen voor Rico nu nog even niet. Laat mij nu nog maar even genieten van een baby in huis.