Voor het eerst naar de peuterspeelzaal

Ik blijf mij regelmatig verbazen over hoe snel de ontwikkeling van een kind gaat. Even knipperen met je ogen en ze zijn groot. Ook al is dit de vierde keer dat ik het mag meemaken, het blijft zo bijzonder. Inmiddels is mijn jongste zoon al een heuse peuter. Net zoals zijn grote broers die destijds allemaal naar de peuterschool zijn geweest, werd het ook tijd om de jongste in te schrijven voor de peuterspeelzaal. Hij kreeg sneller dan verwacht een pkekje in de peuterklas. Vandaag was het dan zover en ging mijn kleine mannetje voor het eerst naar de peuterspeelzaal.

Een peuter

Alweer bijna 3 jaar geleden werd onze jongste zoon geboren. Wat was ik trots om nog voor de vierde keer moeder te mogen worden. Ik nam mij toen voor om vooral te genieten van de jaren die ons in het vooruitzicht lagen. De peuter- en kleuterschool periode leek toen nog heel ver weg.

Het eerste half jaar was het ook volop genieten. Het half jaar wat daarop volgde bracht veel zorgen en onzekerheden met zich mee door het plotseling ontstaan van epilepsie waardoor het genieten meer naar de achtergrond verdween.

Gelukkig bleef de epilepsie na een half jaar weg. Hoe langer mijn zoontje aanvalsvrij bleef, hoe meer het vertrouwen terugkwam. Langzaam kon ik weer genieten en verdween ook de angst naar de achtergrond.

Inschrijven voor de peuterspeelzaal

Al vrij snel na de tweede verjaardag vroeg ik een inschrijfformulier, van de peuterspeelzaal hier bij ons in het dorp, aan. Toch schreef ik hem toen nog niet meteen in. Het voelde nog niet goed, ik vond dat hij er nog niet aan toe was. Zijn spraak kwam nog niet echt op gang en verder was hij vaak angstig voor andere mensen. Al met al heeft het dus nog een half jaar geduurd, toen ik net voor de feestdagen het inschrijfformulier op de post deed.

In dat afgelopen half jaar is hij zo vooruit gegaan. Met behulp van logopedie is zijn spraak inmiddels goed op gang gekomen. Angstig en verlegen is hij nog steeds wel maar ik zie wel vooruitgang. Tijd voor de volgende stap: naar de peuterspeelzaal.

Plekje vrij op de peuterschool

Zo zijn er moeders die niet kunnen wachten tot hun kind eindelijk naar school kan. Ik heb dat juist niet. Ik vind het heerlijk om samen leuke dingen te doen en tijd door te brengen. De hele ontwikkeling gaat al zo snel, dus van mij mocht het ook best nog even duren voordat hij naar school kon.

Ik had dan ook nog niet verwacht dat er zo snel een plekje vrij zou zijn op de groep. In de eerste week van januari had ik al bericht met de datum wanneer mijn zoontje voor het eerst naar de peuterschool kon. Nou dat was best wel even schrikken voor mij.

Voorbereiden op de peuterspeelzaal

Al mijn kinderen hadden eerst grote moeite met de peuterschool. Weken achtereen bracht ik hun dan huilend heen. Dus dat was wel een beetje een voorbode van wat ik ditmaal ook verwachtte. Al dagen van te voren probeerde ik Rico daarom ook zo goed mogelijk voor te bereiden op de eerste schooldag.

Zo kochten we samen een nieuwe lunchbox met een schoolbeker van Paw Patrol. Speciaal voor mee naar school.

Afgelopen maandag mochten wij na schooltijd even een kijkje komen nemen in de klas en konden we kennismaken met de juffen. Dat ging goed.

Voor het eerst naar de peuterspeelzaal

En toen was het zo ver. Vanmorgen kon hij voor het het eerst naar de peuterklas. Bij het opstaan had Rico er meteen al zin in. Hij had het over juf en school. Zijn rugzakje stond al klaar.

De peuterschool staat naast de basisschool. Erg handig want nadat we Lennard hadden afgezet bij school, konden we meteen door naar de peuter.

Ik had mij voorbereid op het ergste scenario. Dan kon het alleen maar meevallen als het wel goed zou gaan. Het was voor het eerst dat ik Rico achterliet bij vreemde mensen. Binnen ons gezin is er altijd iemand thuis waardoor opvang buitenshuis niet nodig is. De uren die ik buitenshuis werk, zijn perfect afgestemd op de werktijden van mijn man.

Ik ben eerst even samen met hem de klas in gegaan. Aan de tafel hebben we nog even gezeten met andere ouders en hun kinderen. Daarna ben ik al vrij vlot weggegaan. Ik heb Rico overgedragen aan juf, hem nog een dikke kus gegeven en weggelopen. Tegen de tijd dat ik langs het raam liep, had ik eigenlijk wel verwacht dat hij zou huilen. Maar dat was niet het geval. Hij keek vooral heel verbaasd en zwaaide mij samen met juf uit.

Hoe ging het ochtendje op de peuter?

De eerste ochtend zo zonder kinderen was wel even onwennig. Ik had vooraf met de juf afgesproken dat ze mij zou bellen als het niet zo goed ging. Dan zou ik hem meteen weer ophalen. Maar het bleef stil… Juf belde niet. Toen ik hem om 12.00 ophaalde, zat Rico mooi in de kring. Wat was ik trots op dit kleine grote mannetje, toen ik hem daar zo zag zitten. Heel rustig en net zo verbaasd dat ik weer terug was.

De ochtend in de peuterklas was heel erg goed gegaan, vertelde juf. Hij had niet gehuild maar was wel even wat sip geweest toen ik net weg was. Op sommige momenten was hij ook wel wat onwennig geweest. Logisch ook als je niet weet wat er gaat gebeuren. Verder had hij leuk meegedaan.

Toen we weer naar huis gingen, kwamen de praatjes op gang: ‘Juf, leuk, school’, dat waren de woorden die ik hem steeds hoorde zeggen. Ik ben benieuwd hoe het de volgende keer gaat zijn.

Een nieuwe fase

Voor de ontwikkeling is het goed dat mijn peuter nu naar school gaat. Weer een fase in het loslaten is aangebroken. Ook voor mijzelf. Keek ik er eerst wel tegen op, nu geeft het mij ook weer wat vrijheid waar ik eigenlijk ook wel weer naar uitkeek. Twee ochtenden in de week waarin ik nu dingen kan gaan doen waar ik anders niet zoveel tijd voor heb of helemaal niet aan toe kom.

Wat is het ook bijzonder, echt iets om even bij stil te staan. Bij al die verschillende leeftijdsfasen waar al mijn kinderen in zitten. Dan voel ik mij super trots. Nu heb ik namelijk vier kinderen die allemaal op een andere school zitten. De oudste zit al op het MBO, de andere zit op het voortgezet onderwijs, eentje op de basisschool en vanaf vandaag dus eentje op de peuterschool.